Piha beach

Vandaag schrijven we over een tijdje terug, toen het hier nog warm was, en waar de meeste lezers van deze blog vandaan komen, nog koud. Het laatste zomerweekend aan deze kant van de aarde heb ik toch nog snel een Nieuw-Zeelands strand bezocht, namelijk Piha beach.

Fun, fun, fun! zou je denken. Maar let even onderaan links op de foto, daar zie je een helicopter.
Net zoals Londen "Mind the gap" heeft, hebben Australië en Nieuw-Zeeland "Swim between the flags". Je vindt het ook terug op T-shirts voor toeristen, maar het is toch iets minder grappig dan the gap. Een half uur voor we toekwamen op Piha beach is er iemand verdronken, vandaar de reddingshelikopter. Zelf, nog niet op de hoogte van wat er gebeurd was, heb ik wel tussen de vlaggen gezwommen. De vlaggen zie je niet op de foto, maar ze staan ongeveer waar de autosporen in het zand eindigen, helemaal bovenaan op het strand. De vlaggen staan slechts 10m uit elkaar...maar ze staan er niet voor niets, er was inderdaad een erg sterke onderstroom.

Les petits Belges

Tijdens het paasweekend had ik bezoek uit België. Geen familie of vrienden, maar couchsurfers. Pasen is hier een belangrijke feestdag, en de mensen verlaten Auckland voor een rustig weekend, of blijven thuis. Op café gaan ze zeker niet, want zowel Paasmaandag als de dinsdag daarna waren er veel cafés en restaurants gesloten, en indien open, vrijwel leeg. Een zoektoch naar bier en plezier geef ik echter niet zomaar op, en uiteindelijk zijn we erin geslaagd een leuk café te vinden en er een foto te nemen van onsgedrieën.

Zoals de titel van dit bericht doet vermoeden, zijn Nico en Julie geen Vlamingen, maar (Franstalige) Brusselaars. Naast Nederlands met de andere Vlaming, Duits met mijn collega, Engels met de rest van Auckland, kwam er nu dus Frans bij. Als ik al geen koppijn krijg van het Nieuw-Zeelandse bier, dan toch van wisselen tussen de talen. Binnenkort ga ik ook nog Spaanse les volgen, eens zien wat dat geeft...

Pasen aan de universiteit

Nieuw-Zeeland heeft een sterke christelijke traditie, en dat toont zich bijvoorbeeld in de feestdagen. Er zijn in NZ al bij al drie belangrijke feestagen: Goede Vrijdag, Pasen en Kerstmis. Het zijn de enige dagen van het jaar waarop de supermarkten dicht zijn (anders 7/7 open) en waarop de cafés, restaurants en 'liquor shops' geen alcohol mogen verkopen. Voor iedereen een verlofdag dus.

Maar dat is buiten het universitaire leven gerekend, wij laten ons niet zomaar verlofdagen dicteren! Zelf ben ik vandaag op het werk omdat ik nog een paper moet afwerken die met het werk in Leuven te maken heeft. Enigszins toch tot mijn verbazing ben ik hier helemaal niet alleen, van de zes mensen op mijn bureau zijn er nu vier aanwezig.

Zalig Pasen!

Foto's

Speciaal voor jullie, lezers van deze fantastische blog, heb ik een camera gekocht. Nog nooit ben ik op reis geweest met een camera, en zelden heb ik foto's genomen, maar voor de achterblijvers in het vaderland wilde ik wel een uitzondering maken.

Dacht ik toch, want net zoals een fitnessabonnement an sich je geen fitnessfreak maakt, heeft het toestel mij niet omgevormd tot een fotograaf. Een maand heb ik het toestel nu, en zie hier de foto's die ermee genomen zijn...

Een foto om te bewijzen dat ik wel degelijk een camera heb.


Een foto van de drie gasten die bij mij overnachtten, leren kennen via Coushsurfing. Een leuk concept trouwens, dat couchsurfen.


Soms weet ik weer waarom ik studeer(de):


Een poging tot natuur: het zicht vanuit mijn bureau.

O jee...

Net zoals ze dat op het departement CW hadden, hebben ze hier ook een fotomuur: een kader met alle werknemers van het departement en hun foto. Gisteren mochten we langs bij een professionele fotograaf voor de foto. Uiteraard was ik die afspraak vergeten, en zie ik er dus niet meteen schitterend uit.

Iemand die het T-shirt herkent?