Roeien, een fantastische sport

Goeiedag

Vroeger dan verwacht meld ik mij terug op deze blog. Inderdaad, u heeft het al begrepen: geen medailles dit jaar. We haalden enkel de halve finale van de 4+, maar daarin gingen we kansloos af. En dus zit ik nu achter mijn pc in plaats van finales te roeien.

Jammer maar helaas, roeien is een harde sport, en de andere roeiers waren nu eenmaal fitter, harder en sneller dan wij. Heb ik er geen medaille aan overgehouden, dan toch veel plezier, een fit en soepel lichaam, en echte kiwi-vrienden.

Het mooiste moment van het kampioenschap, en meteen ook een zeer mooi aspect van het roeien, was dit. Toen Jules en bartje in hun 2x bootje naar de start aan het roeien waren -eerder proberen om niet in het water te vallen dan te roeien- kwamen daar opeens Mahé Drysdale en Nathan Twaddle in hun boot voorbij. Twee internationale toproeiers! Hun wedstrijd was net na de onze.
Weet u nog een sport waar de top en echte starters zo dicht bij elkaar komen?

Het is een mooi seizoen geweest. En ja, ik overweeg nog een jaartje langer hier te blijven zodat ik er nog een seizoen kan bijdoen.

Met een traantje in de linkerooghoek, en een Duvel in het vooruitzicht groet ik u

Brrr, koud weertje hé

In Europa toch, waar alles in de file staat.
Hier maken we een daguitstapje naar het strand.

Stress

Voor het eerst sinds ik in Nieuw-Zeeland ben, voel ik weer wat stress is. Ja, er komen wat deadlines aan voor het werk, maar wees eerlijk, who cares? (Of nog: who gives a sh**...)

Dit is de laatste zondag voor de Nationale Nieuw-Zeelandse Roeikampioenschappen. En ja, ik ben zenuwachtig. Aan drie wedstrijden zal ik deelnemen: 2x, 4+ en 8+. Aan u om uit te zoeken wat dat precies is. (Ik ken de vertaling niet van de termen, dus ik laat het aan u, weledelgeleerde lezer over.)

Morituri te salutant!