Afscheid en vlucht

Het probleem met een blog is: wanneer schrijf je iets, en vooral, waarover? Soms komt er iets in mijn gedachten, maar dan is de pc veraf. Soms zit ik aan mijn pc, maar dan staat het verstand op nul. Laten we beginnen bij het begin, het vertrek.

De week voor ik vertrok was een kleine drink in Leuven, een koffietje voor de familie, en een rustig feestje in Brugge. De feestjes waren er voor mij persoonlijk niet zozeer omdat ik vertrok, het vertrekken was eerder een excuus om een feestje te geven en mensen samen te brengen. Best leuk die feestjes, foto's komen later nog wel, niet waar, Ann?

Zaterdag de 14de februari was het dan zover, de vlucht van Brussel naar Auckland. En afscheid van de familie natuurlijk. Thuis zijn we niet opgevoed als een vat vol emoties, maar het vertrek was toch iets moeilijker dan ik had verwacht precies. De eerste traantjes kwamen er toen Ann werd afgezet op het werk, de volgende aan de paspoort controle...Snel omdraaien en weglopen was het beste...

De vlucht verliep goed. Aangezien ik van Brussel vertrok, en zes uur moest wachten in Londen, kon ik zes uur vroeger online inchecken dan de gemiddelde mens, en plaatsen kiezen met iets meer beenruimte.
Het saaist was Heathrow, in Terminal 4 is er echt niets te doen en geen lekker eten. Het spannendste wat ik daar kon doen was even naar buiten lopen, op Britse grond!, een sigaretje roken, en terug naar binnen via de hele rimram.

Veel slapen, en een beetje tv gekeken, en opeens ben je in Auckland...