Rugby

Kiwi's zijn ontspannen mensen. Stress is een woord dat ze enkel van de films kennen, en ze zijn voor geen meter super-enthousiast te krijgen. Het was een beetje zoeken naar hun 'drive' in het leven, er moet toch iets zijn waar een mens zich, al is het maar even, in opwindt? Na veel rondvragen, rondkijken en proberen heb ik het gevonden, je raadt het al, Rugby. Het enige waar de kiwi's zich enigszins in laten gaan (of misschien moet ik hier toch de 'strijd' met de kangoeroes aan toevoegen, maar ook dat komt vooral naar voor tijdens rugby matchen.) Vandaag in de krant is het verlies van de All Blacks tegen Frankrijk bijna een nationale ramp, maar als je wil te weten komen dat NZ tegen Spanje verloor in het voetbal moet je al erg goed gaan zoeken.

Rugby is geen simpele sport, het begint al bij de naam. Er is namelijk rugby league, en rugby union. Als je fan bent van het ene, heb je het uiteraard niet voor het andere. Het verschil tussen league en union uitleggen is voor mij als leek onmogelijk. Het ene heeft 1000 regels, het andere 2000, zoiets. Voetbal is een sport voor onnozele watjes in vergelijking met de stoere binken van de rugby die nog eens al die regels moeten volgen ook. De spelers en de toeschouwers hebben hier ook respect voor de scheidsrechters, waarschijnlijk omdat er weinig mensen zijn in de wereld die de regels kennen en nog kunnen zien of de spelers zich er aan houden ook.

Als ze allemaal op een hoop liggen, ziet het er uit alsof zo gewoon proberen die bal te pakken. Maar er zijn regels over hoe de bal uit de hoop moet komen, langs waar je op de hoop mag springen, ... Ook tijdens de 'scrumble' (zie foto), geldt er een aantal regels waar zelfs de Belgische wetgeving jaloers op kan zijn. En dat is maar goed ook, want als er twee blokken van een paar honderd kilo tegen elkaar duwen, breekt er al eens een nek.

Rugby bekijk je trouwens aandachtig, met vooruitstekende kin,

en een paar vrienden.

En als je de rugby maar niets vindt, er is voor elk wat wils.