Eén foto

Tja, wat doe ik tegenwoordig in Auckland: werken, roeien en pintjes drinken. Dus veel valt er niet te vertellen, alleen af en toe een fotootje van het roeien.

En een filmpje

Drie foto's

Steve

Mijn nieuwe flatgenoot heet Steve, is geboren in Brugge, en drinkt ook graag Duvel. Hij kookt graag. Meer heeft een mens niet nodig in het leven.

Steve heeft ook een blog, en wil ook pollekes doen, maar het lukt niet zo goed. Ik help hem graag een handje!

Ook een beetje kippenvel

De blog Liesbet in Hamburg vertelt over kippenvelmomenten in Duitsland. Het moet gezegd, ik ben een beetje spijtig en erg jaloers dat ik er niet bij was in Duitsland, en nog meer dat ik niet in Berlijn was. Een mens kan niet alles hebben in 't leven, 't is waar.

Zaterdag was er een belangrijke voetbalmatch in Nieuw-Zeeland: de 'all whites' (cfr. All Blacks, het nationale Rugbyteam), konden zich voor het eerst sinds 1982 plaatsen voor de wereldbeker. De Kingslander is één van de beste cafés in Auckland om sportwedstrijden te kijken, en zat dan ook afgeladen vol. Waarschijnlijk ook voor het eerst sinds 1982, dat dat café vol zat voor een voetbalwedstrijd. Het niveau van de match was niet beter dan dat van de Rode Duivels, maar de poele is gemakkelijker, en Nieuw-Zeeland wint de wedstrijd! De hele meute in het café natuurlijk in hoerastemming. Toch een beetje kippenvel. We are the champions.

Voor 1 minuut is dat. Ongeloofelijk hoe uitgelaten kiwi's kunnen zijn voor 1min, en hoe leeg het café kan zijn op 1,5 minuten. Hoera! Whatever...

Mijn tweede halve marathon

Zondag 1 november, de dag na de regatta, vond de Auckland marathon plaats. Gelukkig ook de Auckland halve-marathon. Het is de enige 5 uur van het jaar waarop Auckland beseft dat er meer is dan de auto om zich te verplaatsen, en we mogen zelfs over de brug-over-de-haven lopen! Stel je voor, Auckland sluit 1/4 van de brug voor een 1700ste van het jaar af voor lopers. Op een zondag natuurlijk, te beginnen vanaf 6.15u uiteraard, stel je voor dat er twee auto's een halve seconde zouden moeten wachten...

Maar soit, het was een fantastische ervaring. Het zicht vanop de harbour bridge is erg mooi. En net toen ik over de brug liep, was er een roeiwedstrijd bezig onder de brug! Mijn tijd is niet erg goed, trager dan mijn eerste halve marathon (te Leuven), maar het is hier niet zo plat als in Leuven, én ik heb van elke kilometer genoten in plaats van af te zien.

P.S. Je kan de visjes eten geven door op het aquarium te klikken.

Mijn eerste regatta

Zaterdag was de dag van mijn eerste regatta. (De vorige wedstrijd was gewoon iets intern van de club.) Een 'echte' regatta is 2km, deze was slechts 900m, omdat het meer Pupuke nu eenmaal niet zo groot is. Het meer is op de 'north shore' van Auckland, een 20min rijden ten noorden van waar ik woon.

De eerste wedstrijd ging goed, een boot van 4 met 4 riemen. We wonnen. De tweede wedstrijd ging minder goed: een boot van 4 met 8 riemen, maar scullen is moeilijker dan roeien en dat hebben we nog niet zo goed geoefend. We werden derde van vijf. De derde wedstrijd was een boot van 8, met 8 riemen (een boot van 8 met 16 riemen wordt enkel gebruikt om zeer jonge mensen te trainen). Het is niet onze echte 'novice eight' want we zijn nog niet met 8 geoefende beginnelingen, dus hielpen enkele masters ons. Masters zijn gewoon oud, niet echt meester in het roeien eigenlijk. We werden derde van 7. Op de foto lijkt het alsof we winnen, maar de eerste twee zijn al te links van de foto...

De laatste wedstrijd was dezelfde 8, maar dan op 'club' niveau, een niveautje hoger dan novice, we roeiden beter dan de eerste keer, maar de concurrentie was uiteraard veel sterker. We werden laatste.

Veel beter geroeid dan dat wedstrijdje op de club dus, het was een leuke dag.

Zijt gij nu helemaal zot geworden?

Dit weekend te Auckland:

Zaterdag 8u: 1 uur roeien. Gelukkig 2 nieuwe in de boot, dus niet te veel echt roeiwerk (de spellingscontrole stelt voor: knoeiwerk.)
Zaterdag 13.30u: 1 uur zwemmen. Natuurlijk te snel na het après-roei ontbijt, pijnlijk.
Zondag 8u: 1,5 uur roeien. De nieuwe houden de boot stabiel, wij roeien vandaag eerder hard.
Zondag 10u: 20 min. sprintjes, van roeien alleen wordt een mens namelijk niet fit genoeg.
Zondag 17u: 15km ofte 1u21 lopen, de halve marathon komt er namelijk aan.

En zot zijn doet geen zeer, zeggen ze?

Jiha!

Een nieuwe volger, alhoewel ze goed verborgen zitten nu, maar we zijn nu met z'n 39!
Niet dat de volgers de blog allemaal volgen, en dat stom systeem hier laat ze ook niet weten als ik iets post, maar soit, 38 volgers is toch leuk.

Meer nieuws is er voorlopig niet te melden vanuit Nieuw-Zeeland.

Verslag eerste wedstrijd

Eerst wat uitleg:

- "krabben vangen" (to catch a crab) is een uitdrukking voor het verkeerd plaatsen van roeiriem in het water, waardoor hij niet vooruit beweegt, maar naar onder. Als je een krab vangt zit je met de miserie, want je riem geraakt vast en uiteraard vertraagt de hele boot.

- Roeien is op zich al geen gemakkelijke zaak, samen roeien is nog veel moeilijker. Bijvoorbeeld, de olympische kampioenen trainen jaren met dezelfde 8 in één boot (elke dag opnieuw, jawel) vooraleer ze dat niveau halen.

Vandaag hebben we als beginnelingen (novices) onze eerste wedstrijd gehad. Het is een wedstrijd georganiseerd door de club, voor de clubleden: 1km wedstrijd tussen 8-boten, maar met een gemengde ploeg: mannen-vrouwen, oud-jong, beginneling-ervaren, alles door elkaar. Eerst roeien 2 keer 3 boten tegen elkaar, en de winnaars gaan naar de finale. De eerste race ging vrij goed, al ving ik een krab en viel mijn zitje uit de rails waardoor ik mijn benen niet meer kon gebruiken. Geen nood, de andere 7 waren schitterend, ik overbodig en we wonnen.

De finale was een ramp: na 300m ving ik een krab, en nog een en nog een, verloor alweer mijn stoeltje en de hele hele boot stond stil. Nu konden zelfs die 7 schitterende roeiers mijn geknoei niet goedmaken. Het moet geen verdere uitleg dat ik de rest van de dag niet in opperbeste stemming doorbracht.

Wat eten, wat slaap en een kleine 2km zwemmen later ben ik alweer in 'normale' stemming. Whatever, no worries, morgen staan we er weer.

Ribbeltjes!

Een serie humo's had het kunnen zijn, maar dat is nogal zwaar om mee te nemen van België. Douwe Egberts had het ook kunnen zijn, maar was het niet. Nochtans, nu ik er aan denk, als je komt, breng het toch maar mee.

Lekker brood. Ja, lekker brood...erg moeilijk te krijgen hier. Elke dag opnieuw denk ik aan lekker brood. Maar het is moeilijk om dat mee te brengen, aangezien je geen verse producten in het land mag binnenbrengen. Misschien dat luchtdicht verpakt wel zou mogen, maar vind eens lekker luchtdicht verpakt brood.

Juist, paprika chips met ribbeltjes! Enkel in België (en Nederland?) te vinden. Niet elke dag, maar toch bijna elke dag denk ik eraan :-).

Gaulloise was een test om te zien of je mijn blog wel leest, ik ben gestopt met roken.

Echte mayonnaise is er hier uiteraard niet te vinden, maar in de winkel is er gelukkig iets dat er erg goed op lijkt, en waarop ik wel kan overleven tot aug. 2010.

Bezoek

Een vriend werkt momenteel tussen de aziaten, net als ik eigenlijk, en stuurde me net dit door:

06-11-2009 | 19:15 - 11:10 Hong Kong (HKG) - Auckland (AKL)
Air New Zealand
20-11-2009 | 23:45 - 06:15 Auckland (AKL) - Hong Kong (HKG)

Tot binnenkort!

bartje

Mijn familie en (de meeste van) mijn vrienden noemen mij bartje, niet Bart. Sabrina noemt mij zelfs bartchen, het Duitse equivalent. Hier noemen zowel mijn bazen als mijn vrienden mij Bart, op zijn Engels uitgesproken natuurlijk: met een zeer lange 'a' en een 'r' die naam niet waard.

Maar nu ik hier een tijdje ben, en merk dat bartje begint te verdwijnen, ben ik met een hersteloperatie begonnen. Het is nu eenmaal bartje voor de vrienden. Het wordt een moeilijke lijdensweg: zelfs bij Bart moet ik vijf minuten uitleg geven om dan steeds weer te eindigen in 'o like Bart Simpson', en in het Engels is er niet zoiets als 'tje' of 'chen', maar moeilijk gaat ook. We houden je op de hoogte.

bartje
(met kleine b, altijd, mutatis mutandis zoals dEUS)

Trager

Aangezien ik een snellere roeier wil worden, zullen de berichtjes iets hier iets trager verschijnen. Zes dagen per week moet ik nu namelijk op het water zitten, kom uitgeput thuis, eet iets en dan bedje in.

Toch nog snel tijd voor een polletje. Kenny, de Vlaming waarmee ik naar Wellington reisde, bezoekt binnenkort zijn familie, en vroeg of hij iets uit België kon meenemen voor mij. Wat was mijn antwoord? (Het kwam er uit na 0.5 sec.)

Lenig

Dit keer was de vraag iets moeilijker blijkbaar.
Zwemmen doe ik af en toe, meestal in het weekend, maar omdat ik het graag doe, niet om een betere roeier te worden. Hetzelfde geldt voor bier drinken. Zoals je duidelijk kan zien op de foto's hieronder, drink ik inderdaad nog steeds bier. Dat niemand daarop heeft gestemd spreekt wel niet meteen voor mij...
Een smoelenboek is nog steeds overbodig, joga daarentegen is erg nuttig voor een roeier.

De meeste kracht tijdens het roeien komt van de benen. Om een zo lang mogelijk traject af te leggen per beweging, moet je die benen helemaal samengeperst krijgen, en dat met een rechte rug uiteraard. De knieën onder je oksels, je armen recht vooruit, de rug recht maar een beetje naar voor...en dan benen streken met volle kracht, rug overhellen naar achter en dan pas trekken op de armen.
Maar dus, om jezelf helemaal samen te persen moet je lenig zijn, en niet zo 'strak als de k** van een non' om het met de woorden van de coach te schrijven. Joga dus, het was/is nodig.

Mijn favoriete filmpje:

Hehe, 't is niet waar

Ik heb wel al veel vriendjes...

Happy birthday to me, happy birthday to me...

Vrienden en kennissen verzamelen in een nieuwe stad is niet altijd gemakkelijk. Vooral een groep van 'maten' om samen pintjes me te gaan drinken is niet zomaar voorhanden. Het is hier allemaal goed, en de mannen van de volley en het roeien en de collega's ken ik natuurlijk wel, maar vanavond is er bv. niemand vrij om samen te gaan stappen. Meestal is dat geen erg, en kijk je dan even een dvd'tje, maar vandaag is zo net iets minder leuk.  Jammer maar helaas, ik geniet op mijn eentje van een prachtige zonsondergang, en heb tijd een berichtje te posten op mijn blog...

Hilaris

Eentje uit de oude Leuvense doos. Waarom weet ik niet, maar ik dacht er nu aan, vond ze terug op het internet, en wil ze je niet onthouden. Schitterend toch?

O ja, ik weet weer waarom ik er aan dacht. Het is gemakkelijk om Engels te spreken, maar Engels spreken zoals het moet of zoals ze het hier spreken (wat meestal niet hetzelfde is) is verdomd moeilijk. Taalgrapjes maken is nog veel moeilijker. Behalve de mop die eindigt op 'skiwi'. Die is letterlijk te vertalen, en is hier nog vrij toepasselijk ook...Haha.

Row, row, row your boat

Het enige wat me tot nu toe, in mijn bijna-negenentwintigjarig leven met plezier uit mijn bed krijgt om 7u. Allé ja, opstaan doe ik niet met plezier uiteraard, maar ik beklaag het me een uur later niet meer.

 

  

  

Foto's van bartje op het water zijn er nog niet, die worden hopelijk genomen tijdens het roeikamp of tijdens een van de regatta's. Dit zijn foto's van na het roeien, als de boot moet afgespoeld worden en terug binnengebracht.  We zijn nog op zoek naar echte (oars-)mannen, altijd welkom!

Smoelenboek

De hele wereld rond mij heeft een profiel op smoelenboek precies. Af en toe kom je er nog eens eentje tegen zonder, en dan is het groot feest tussen wij die zonder twijfel lid zouden zijn van de ik-heb-geen-facebook-profiel groep. Heel soms denk je, tiens, het zou interessant kunnen zijn om met deze of gene in contact te blijven. Maar ach, als we interessant en belangrijk genoeg zijn voor elkaar, vinden we elkaar ook wel zonder dat profiel.

Waarom ik het niet voor facebook heb? Geen idee, maar berichten zoals deze zullen mij niet snel een profiel doen aanmaken.

Ik citeer uit een reclameboodschap van dezelfde jobat-website: "Word onze vriend op Facebook en ontvang elke dag een handige tip op je Wall."
Op school leerden we dat namen van personen, landen en steden met een hoofdletter geschreven worden. En ook 'God' wordt uit respect met een hoofdletter geschreven. Tegenwoordig zijn 'Facebook' en haar 'Wall,' blijkbaar 'onze' nieuwe goden.
Just my 2 cents. Ik ben nog wat te jong om een 'oude zeur' te zijn, maar soms voelt het wel goed, hehe.

Goed nieuws

Zondag 1 november vindt de Auckland (halve) marathon plaats. Sportief, slank en intelligent als ik ben, wil ik die halve natuurlijk erg graag lopen, vooral omdat het de enige kans is om over de anders voetgangersvrije Auckland Harbour Bridge te lopen. Toen ik mijn ticket wou kopen, was ik echter te laat: na 9 weken was het evenement al uitverkocht. Vorig jaar was het pas uitverkocht in september.

Gelukkig bieden mensen hun tickets aan op de lokale ebay, trademe genaamd. Sommige van die tickets worden voor waanzinnige prijzen verkocht. Maar sommige ook voor te veel, maar redelijk-te-veel geld. Eéntje daarvan heb ik nu!

Juli

De maand juli is voorbijgevlogen. Ik merk net dat ik maar 3 berichtjes heb gepost tijdens die maand. Dat is natuurlijk veel te weinig, en mijn trouwe lezers zijn uiteraard enorm teleurgesteld. Mijn oprechte excuses.

Het leven hier begint dan ook zijn weg te vinden, de agenda elke dag een beetje voller. De laatste week van juli was ik in Sydney, dat weten jullie al. Voor de rest zijn er toch een paar opmerkelijke dingen aan het gebeuren, die zelfs mij verrassen.

Zo sta ik elke zaterdag en zondag om 7u op. Je leest het goed, elk weekend, om 7u. Zo ben ik al een maand rookvrij (op enkele nicotinetrekken in Sydney na).
Waarom dat? Wat kan er belangrijk genoeg zijn om een mens als bartje om 7u uit zijn bed te krijgen?
Later meer...

Zonder woorden

 

  

 

Aardbeving in Nieuw-Zeeland

Gisterennacht was er blijkbaar een aardbeving in Nieuw-Zeeland. Blijkbaar inderdaad, ikzelf heb er niets van gemerkt, en in de NZ-Hearald, de krant van het noordereiland, is het niet eens een hoofdpunt. De daling van de inflatie is belangrijker.

Het epicentrum ligt dan ook ver van Auckland. Het centrum ligt helemaal in het zuiden van Nieuw-Zeeland, zo'n 1600km ten zuiden van Auckland. Ter vergelijking, Brussel-Rome is 1450km.

Maar dus, bartje is ok en drinkt vanavond zijn Duveltje.

Mozes en de berg (2)

Passenger(s): Mr L. Roose (sic)

Frankfurt/Main International To: Kuala Lumpur International Airport
Depart: Sun, 13 Dec, Arrive: Mon, 14 Dec

Kuala Lumpur International Airport To: Auckland - International
Depart: Mon, 14 Dec, 21:10 Arrive: Tue, 15 Dec, 12:20

Auckland - International To: Kuala Lumpur International Airport
Depart: Tue, 12 Jan, 13:50 Arrive: Tue, 12 Jan, 20:15

Kuala Lumpur International Airport To: Frankfurt/Main International
Depart: Tue, 12 Jan, 23:59 Arrive: Wed, 13 Jan, 06:05

U komt toch ook?

Belastingen

Ergens rond deze tijd moeten de Belgen hun belastingsbrief indienen. Geen simpele taak om die in te vullen als je geen universitaire studies achter de rug hebt, en minstens een paar uur te veel tijd. Maar hoe zit dat hier?

Drie quiz-vraagjes.

Hoeveel belastingen betaal ik in Nieuw-Zeeland?

A. Geen. In Nieuw-Zeeland wordt arbeid niet belast, en betaal je enkel BTW op aankopen die je doet.

B. Iets rond de 30%. Belachelijk weinig dus als je het vergelijkt met wat in België te betalen valt.

C. Iets rond de 50%, evenveel als in België.

D. 65%, in Nieuw-Zeeland wordt arbeid erg zwaar belast, maar is de BTW op producten die je koopt in de winkel lager.

Wat kan je allemaal aftrekken van de belastingen?

A. Niets, want je betaalt gene.

B. Niets, je betaalt gewoon dat vaste percentage van je loon.

C. Bijna niets, enkel kinderopvang. Tenzij je een commerçant bent, dan mag je eventueel nog wat extra kosten die je maakte aftrekken.

D. Bijna alles, net als in België dus, alleen moet je goed weten wat je wanneer en waar en hoeveel en hoe vaak en hoe groot ingeeft.

Hoeveel pagina's telt de belastingsbrief?

A. 0, zoals ik al zei, je betaalt er gene.

B1. 0, je kan toch niets aftrekken, het is een vast percentage.

B2. 5, omdat er bv. nog buitenlandse inkomsten zijn die je eventueel moet aangeven.

C. 20, evenveel als in België (en Duitsland), met 100'en vakjes om al dan niet in te vullen.

Voor na Auckland

In augustus 2010 loopt mijn huidig mandaat af. Maar ik denk dat ik al weet waar ik wil gaan werken nadien, een copy-past uit de nz herald:

CNN Money reports on companies which are great to work for. One company, a brewery, gives employees free beer and company ownership. "After one year of work, each employee receives an ownership stake in the company and a free custom bicycle. After five years every employee enjoys an all-expenses-paid trip to Belgium - the country whose centuries-old beer tradition serves as a model for the Fort Collins, Colorado, brewery. And employees get two free six-packs of beer a week."

(Uiteraard een grapje, na Auckland wil ik naar Buenos Aires.)

Mozes en de berg

Daarnet kreeg ik van één van de volgers volgende mail:

====
Visa/Permit Type Decision Application Number Lodgement Date Expiry Date

Visa Work APPROVED 0000000 24 Jun 2009 25 Jun 2010
====

Zo moet dat dus, het juiste voorbeeld! Wie nog?

Kiwi Engels

Kiwi's spreken met een zwaar accent, moeilijk om te verstaan in het begin. Dat accent kan ik hier natuurlijk niet beschrijven (en nee, het is geen aussie accent!), maar ze hebben ook een specifieke woordenschat. Enkele voorbeelden:

OE, overseas experience: overzeese ervaring, elke rechtgeaarde kiwi heeft minstens één ervaring in een ander land, wat het meteen overzees maakt. Veel NZ'ers gaan na hun studies enkele maanden naar Europa voor hun OE. Het is raar dat we zo weinig NZ'ers tegenkomen, want bijna alle die ik ken zijn al in Europa geweest. Ze kennen België ook vrij goed, en vragen bijna altijd van welke kant ik kom (wat mij verbaast, want ik heb geen Frans accent in mijn Engels, maar om na te denken zijn kiwi's dan ook weer niet gemaakt).

Jandals: flip-flops: teenslippers.

Jafa: just another fucking Aucklander: weer-een-verdomde-Aucklander. Van de 4-5miljoen Nieuw-Zeelanders, wonen er meer dan 1 miljoen in Auckland. De andere 3-4 miljoen heeft het niet zo voor die stadsmensen precies.

Bro: afkorting van 'brother', ook wel 'mate', iets als vriend, als in 'hi bro'. Opgelet, het Engelse 'friend' is niet hetzelfde als het Nederlandse 'vriend'. Wat wij vrienden noemen, noemen ze in het Engels een 'close friend'. 'Friend' wordt beter vertaald door kennis.

Kiwi: geboren Nieuw-Zeelander. Niet te verwarren met de Kiwibird, en de Kiwifruit.

Aussie, ook wel Kangaroo: spotnaam voor mensen die aan de overkant van de Tasmaanse zee wonen. (Spreek uit als ozie.)

Heaps: lots, plenty: veel.

Aye: kiwi voor het West-Vlaamse é.

Aotearoa: Maori naam voor Nieuw-Zeeland.

Fair enough: iets als 'ok, geen probleem, het zij zo'; wordt erg vaak gebruikt aangezien het conflictvermijdend is.

Whatever: wat-dan-ook: met voorsprong het belangrijkste kiwiwoord. Dit woord duidt erg goed de mentaliteit van de kiwi's aan. Ze zijn conflictvermijdend, dus als je iets voorstelt is het standaard antwoord 'whatever', zodat er geen ruzie van komt. Ook zijn ze nu eenmaal zo, whatever, zolang ik van mijn leven kan genieten kan het mij weinig schelen, en van het leven genieten doe ik ook door me gewoon aan te passen, niet te veel zorgen te maken, of gewoon whatever, just relax mate, no worries.

Dit is Auckland

Een knipoog naar mijn favoriete blog, Liesbet in Hamburg, zie mijn lijst met blogs rechts onderaan.

België in het NZ-nieuws

Jawel, we hebben het nieuws in Nieuw-Zeeland gehaald! De ondergang van Reynders? Brussel-Halle-Vilvoorde? Peeters president?
Ach wel nee, gewoon een een of andere trien die waarschijnlijk zat naar de tattoo shop is geweest..."Ik ben in slaap gevallen," juist ja, hoe zat moet je zijn om in slaap te vallen terwijl ze naalden in je hoofd steken?

En zo komt België dus in het wereldnieuw. Goed bezig!

Rugby

Kiwi's zijn ontspannen mensen. Stress is een woord dat ze enkel van de films kennen, en ze zijn voor geen meter super-enthousiast te krijgen. Het was een beetje zoeken naar hun 'drive' in het leven, er moet toch iets zijn waar een mens zich, al is het maar even, in opwindt? Na veel rondvragen, rondkijken en proberen heb ik het gevonden, je raadt het al, Rugby. Het enige waar de kiwi's zich enigszins in laten gaan (of misschien moet ik hier toch de 'strijd' met de kangoeroes aan toevoegen, maar ook dat komt vooral naar voor tijdens rugby matchen.) Vandaag in de krant is het verlies van de All Blacks tegen Frankrijk bijna een nationale ramp, maar als je wil te weten komen dat NZ tegen Spanje verloor in het voetbal moet je al erg goed gaan zoeken.

Rugby is geen simpele sport, het begint al bij de naam. Er is namelijk rugby league, en rugby union. Als je fan bent van het ene, heb je het uiteraard niet voor het andere. Het verschil tussen league en union uitleggen is voor mij als leek onmogelijk. Het ene heeft 1000 regels, het andere 2000, zoiets. Voetbal is een sport voor onnozele watjes in vergelijking met de stoere binken van de rugby die nog eens al die regels moeten volgen ook. De spelers en de toeschouwers hebben hier ook respect voor de scheidsrechters, waarschijnlijk omdat er weinig mensen zijn in de wereld die de regels kennen en nog kunnen zien of de spelers zich er aan houden ook.

Als ze allemaal op een hoop liggen, ziet het er uit alsof zo gewoon proberen die bal te pakken. Maar er zijn regels over hoe de bal uit de hoop moet komen, langs waar je op de hoop mag springen, ... Ook tijdens de 'scrumble' (zie foto), geldt er een aantal regels waar zelfs de Belgische wetgeving jaloers op kan zijn. En dat is maar goed ook, want als er twee blokken van een paar honderd kilo tegen elkaar duwen, breekt er al eens een nek.

Rugby bekijk je trouwens aandachtig, met vooruitstekende kin,

en een paar vrienden.

En als je de rugby maar niets vindt, er is voor elk wat wils.

Nieuw appartement

Vorige week zaterdag (6.6.2009), ben ik verhuisd naar een nieuw appartement. Het alleen wonen, wat veel privacy geeft, maar soms toch wel eenzaam is, is voorbij. En, hét voordeel: het is heel wat goedkoper (NZ$200 ipv NZ$280 per week).

Het nieuwe appartement ligt pal in het centrum, paller gaat echt niet. Onze buur is de sky tower, het hoogste gebouw van het zuidelijk halfrond.

Dé reden waarom we dit appartement gekozen hebben, is het fantastisch zicht vanuit mijn kamer, vanuit de living, vanop het terras...

Het appartement bestaat uit een keukentje, een ruime woonkamer, twee slaapkamers en twee badkamers.

Mijn flatgenoot heeft een maori moeder, een kiwi vader, is een beetje camp, een beetje ongeorganiseerd, een beetje veel zat, maar sympathiek en gemakkelijk om mee samen te leven (voorlopig toch).

België kiest

Vlaanderen, Wallonië, Brussel en Europa, alle Belgen gingen gisteren naar de stembus. Zelf heb ik gestemd met behulp van een volmacht, en heb ik de resultaten uiteraard met spanning gevolgd op diverse websites. Deze blog is geen plaats voor sterke politieke opinies, ook niet de mijne. Maar toch, met één uitslag ben ik zo tevreden dat ik het hier even wil neerschrijven: extreem rechts in Vlaanderen heeft een sterke knauw gekregen. Eindelijk!

Om dit stukje toch enigszins met Nieuw-Zeeland te linken: hier in de pers zijn de regionale verkiezingen in België absoluut geen nieuws. De Europese wel, waarover wordt geschreven dat Europa rechts-conservatief heeft gestemd.

Ijskonijn

Prachtige natuur, prachtig weer, nooit gaat de temperatuur onder nul.
Mijn baas woont al tien jaar in Auckland, en heeft het nog nooit onder de 4 graden weten zijn. Tot het ijskonijn en de 'koele' kerel uit België komt natuurlijk...Ijskoud is het hier nu, jawel.
Geniet van de zomer in Europa, en als je niet weet wat gedaan, stuur mij af en toe een beetje warmte, de huizen zijn hier namelijk niet op zo'n temperaturen voorzien.

België in het nieuws

Eigenlijk is België hier nog vrij gekend en populair. Ons eten (chocolade) en bier (stella en bellevue, tja...) vallen hier duidelijk in de smaak. Over onze politiek wordt hier gezwegen; en terecht, interessant kan je het bezwaarlijk noemen. Gelukkig is er nog Berlusconi, of de Belgische politiek  had de Italiaanse al lang voorbij gestoken wat gebrek aan politiek vernuft betreft.

Vandaag las ik dit artikel waar ons bestuurloze landje-zonder-bank-of-elektriciteitsproducent maar met toch zo lekker eten en bier, eens op een andere manier in de gazet komt.

P.S. Let op het juiste gebruik van het werkwoord noemen.

Overal 't zelfde

Ook hier aan de andere kant van de wereld, is het net zoals in België. Enkele voorbeelden:

De ring van Auckland is nog niet dicht, geen ring eigenlijk; net zoals die van Antwerpen. En waarover gaat de discussie hier? Jawel, of er een tunnel dan wel een brug moet komen om die ring dicht te maken.

Brussel bestaat op dit moment uit 19 gemeentes, met daarnaast nog een gewestelijke regering en twee gemeenschappen, de federale regering even buiten beschouwing gelaten. Dat dit een onbestuurbaar zooitje is, hoeft niet meer uitleg. Auckland heeft op dit moment nog 8 gemeentes, en dat is het. Toch vinden ze het hier al (terecht) onbestuurbaar, en komt er binnenkort één grote super city council. De reacties in de krant op deze beslissing zijn net dezelfde als degene die hopelijk binnenkort in de Brusselse kranten zullen staan.

Geld en vuur gaan hier ook goed samen, maar ze zijn Frank VdB vergeten...

Ook hier is er Duvel!

Nieuwsflash

Al iets langer dan drie maand woon ik op dezelfde plaats, een studiootje in het centrum van Auckland. Drie maand is een eeuwigheid...en dus ga ik binnenkort verhuizen. Indien alles goed gaat, verhuis ik over twee weken naar een appartement dat ik zal delen met iemand die ik hier heb leren kennen. Het appartement bevindt zich ook in de stad, heeft twee kamers en twee badkamers, 15de verdieping, prachtig zicht. Echt wel een prachtig zicht!

Het leven zoals het is

Het is precies al even geleden dat ik hier een berichtje postte. Een goed teken, want het is niet omdat ik mij verveel, maar omdat ik bezig ben mijn leven te vullen met activiteiten. Deze activeiten zijn echter niet altijd speciaal genoeg om te vermelden op een blog. Vrijdagavond bijvoorbeeld is het happy hour, maandag speel ik volleybal, dinsdag volg ik Spaanse les, ... zo van die dingen.
Binnenkort wel meer info over: de Spaanse les, het verschil tussen rugby league en rugby union, nog een paar couchsurfers, mijn werk, ...Maar dat is voor binnenkort, want voor ik over het werk kan praten moet ik het uitvoeren.
Tot de volgende, U leest toch ook!

Toet Toet

Leen stuurde mij vandaag een artikel uit De Standaard door, waarin staat dat patiënten die vermoeden dat ze de zwijnengriep hebben, driemaal moeten toeteren vooraleer ze binnengaan bij een dokter, zodat die de nodige maatregelen kan nemen. Wat er van waar is weet ik niet, want ik heb er hier nog niets van gehoord, en het staat hier ook niet in de krant.

Het is wel een mooi voorbeeld van hoe mensen hier denken over vervoer: auto. Enkel en alleen, de auto. Dat er mensen zijn die wandelen, de bus nemen of fietsen? Ach wat, echt? En hoe moeten die dan toeteren?
Als ik zeg dat ik geen auto heb, vragen ze mij hoe ik overleef, precies of het is water, en zijn ze ervan overtuigd dat ik er binnenkort een zal kopen. No way, man!

Wellington

Twee weekends terug, heb ik Wellington, de hoofdstad van Nieuw-Zeeland, bezocht, samen met Kenny (de only Vlaming in the village) en zijn vriend Alister.

Het beste schoeisel daarvoor zijn 'Jandals', bijna iedereen in Nieuw-Zeeland loopt bijna altijd op Jandals. Er is naar verluidt een groep op Smoelenboek 'If you can't do it on Jandals, it's not worth doing it.' Zelfs volleybal wordt hier op Jandals gespeeld.

Wellington is een leuke stad, met een echt centrum waar alle mensen uitgaan, in tegenstelling tot Auckland, waar alles nogal ver van elkaar ligt. Het parlement hier heet 'De bijnenkorf', omwille van de vorm van het gebouw.

Zaterdagmorgen vlogen we naar Wellington, de zondagmorgen namen we de trein terug.

De treinrit duurt 12u, en is meer een toeristische attractie dan echt transport. Wat je hieronder ziet is de reflectie van onze trein, in het raam van de trein die van Auckland naar Wellington rijdt. Je ziet mensen staan op het openluchtplatform, zodat je beter naar de natuur kan kijken. Het feit dat zo een platform mogelijk is, zegt al iets over de snelheid waarmee de trein 'rijdt'.

Het was leuk om de natuur van het noordeiland te zien, maar 12u is echt wel lang. De natuur van het noordeiland bestaat trouwens vooral uit heuvelachtige groene weiden met witte stippen.

Wie kom je zoal tegen op een reis naar Wellington?
Duitsers, overal Duitsers....

En Joris...

Piha beach

Vandaag schrijven we over een tijdje terug, toen het hier nog warm was, en waar de meeste lezers van deze blog vandaan komen, nog koud. Het laatste zomerweekend aan deze kant van de aarde heb ik toch nog snel een Nieuw-Zeelands strand bezocht, namelijk Piha beach.

Fun, fun, fun! zou je denken. Maar let even onderaan links op de foto, daar zie je een helicopter.
Net zoals Londen "Mind the gap" heeft, hebben Australië en Nieuw-Zeeland "Swim between the flags". Je vindt het ook terug op T-shirts voor toeristen, maar het is toch iets minder grappig dan the gap. Een half uur voor we toekwamen op Piha beach is er iemand verdronken, vandaar de reddingshelikopter. Zelf, nog niet op de hoogte van wat er gebeurd was, heb ik wel tussen de vlaggen gezwommen. De vlaggen zie je niet op de foto, maar ze staan ongeveer waar de autosporen in het zand eindigen, helemaal bovenaan op het strand. De vlaggen staan slechts 10m uit elkaar...maar ze staan er niet voor niets, er was inderdaad een erg sterke onderstroom.

Les petits Belges

Tijdens het paasweekend had ik bezoek uit België. Geen familie of vrienden, maar couchsurfers. Pasen is hier een belangrijke feestdag, en de mensen verlaten Auckland voor een rustig weekend, of blijven thuis. Op café gaan ze zeker niet, want zowel Paasmaandag als de dinsdag daarna waren er veel cafés en restaurants gesloten, en indien open, vrijwel leeg. Een zoektoch naar bier en plezier geef ik echter niet zomaar op, en uiteindelijk zijn we erin geslaagd een leuk café te vinden en er een foto te nemen van onsgedrieën.

Zoals de titel van dit bericht doet vermoeden, zijn Nico en Julie geen Vlamingen, maar (Franstalige) Brusselaars. Naast Nederlands met de andere Vlaming, Duits met mijn collega, Engels met de rest van Auckland, kwam er nu dus Frans bij. Als ik al geen koppijn krijg van het Nieuw-Zeelandse bier, dan toch van wisselen tussen de talen. Binnenkort ga ik ook nog Spaanse les volgen, eens zien wat dat geeft...

Pasen aan de universiteit

Nieuw-Zeeland heeft een sterke christelijke traditie, en dat toont zich bijvoorbeeld in de feestdagen. Er zijn in NZ al bij al drie belangrijke feestagen: Goede Vrijdag, Pasen en Kerstmis. Het zijn de enige dagen van het jaar waarop de supermarkten dicht zijn (anders 7/7 open) en waarop de cafés, restaurants en 'liquor shops' geen alcohol mogen verkopen. Voor iedereen een verlofdag dus.

Maar dat is buiten het universitaire leven gerekend, wij laten ons niet zomaar verlofdagen dicteren! Zelf ben ik vandaag op het werk omdat ik nog een paper moet afwerken die met het werk in Leuven te maken heeft. Enigszins toch tot mijn verbazing ben ik hier helemaal niet alleen, van de zes mensen op mijn bureau zijn er nu vier aanwezig.

Zalig Pasen!

Foto's

Speciaal voor jullie, lezers van deze fantastische blog, heb ik een camera gekocht. Nog nooit ben ik op reis geweest met een camera, en zelden heb ik foto's genomen, maar voor de achterblijvers in het vaderland wilde ik wel een uitzondering maken.

Dacht ik toch, want net zoals een fitnessabonnement an sich je geen fitnessfreak maakt, heeft het toestel mij niet omgevormd tot een fotograaf. Een maand heb ik het toestel nu, en zie hier de foto's die ermee genomen zijn...

Een foto om te bewijzen dat ik wel degelijk een camera heb.


Een foto van de drie gasten die bij mij overnachtten, leren kennen via Coushsurfing. Een leuk concept trouwens, dat couchsurfen.


Soms weet ik weer waarom ik studeer(de):


Een poging tot natuur: het zicht vanuit mijn bureau.

O jee...

Net zoals ze dat op het departement CW hadden, hebben ze hier ook een fotomuur: een kader met alle werknemers van het departement en hun foto. Gisteren mochten we langs bij een professionele fotograaf voor de foto. Uiteraard was ik die afspraak vergeten, en zie ik er dus niet meteen schitterend uit.

Iemand die het T-shirt herkent?

Muziek, liefde en De Stad

De eerste keer dat ik gevoeld heb, hoe sterk ik muziek en een stad verbind, was in Bonn, waar ik meteen verliefd was op de stad na het horen van het vijfde pianoconcerto van Beethoven in de Beethovenhalle. De liefde is nooit verdwenen, alleen nog versterkt door een schitterende La Traviata, later, in dezelfde stad. Brussel heeft de Munt, het beste operahuis dat ik tot nu toe bezocht (al lopen daar nogal veel Franstaligen die geen woord Nederlands willen leren), en ook onze hoofdstad moeten we koesteren. Berlijn heeft Die Berliner Philharmoniker en Die Deutsche Staatsoper Under den Linden (al lopen daar nogal veel Duitstaligen rond die geen Nederlands willen leren), de stad van de vrijheid, de stad waar ik de opera zag met onder andere de onderdrukking van de Vlamingen door de Spanjaarden. Luik heeft mijn hart gestolen nadat ik er Nabucco zag. Parijs is de stad van de liefde, It's a story about love! In Köln, de stad van het altijddurende Carnaval, zag ik Un ballo in Maschera, en ik werd nog meer verliefd. New Castle, ik was er niet erg lang, maar Rigoletto maakte dat ik de stad erg leuk vond. Laat er mij goede muziek horen, en ik hou van de stad.

Alhoewel...
Rodin heeft me meer bekoord dan de opera in de Bastille. In Nottingham woonde ik een concert van de Academy of St. Martin in the Field bij, naar verluidt een goed orkest, maar ik was er nog niet klaar voor, ik vond er niets aan. In Aken ben ik nooit naar een concert geweest, gelukkig maar.

En toch...
Sinds vandaag voel ik me een beetje meer thuis in Auckland. Het Auckland Philharmonia Orchestra zette een prachtige prestatie neer, met onder andere de Enigma Variaties van Elgar.

Eén jaar geleden

Het is vandaag dag op dag één jaar geleden, mijn doctoraatsverdediging en bijhorend feestje. Ondertussen ben ik twee maand werkloos geweest, heb ik vier maand in Aken 'gewerkt', vijf maand aan de K.U.Leuven en één maand aan de Universiteit van Auckland. Op een jaar tijd kan er veel gebeuren, en de tijd gaat snel. Gebruik ze wel en geniet ervan!

Een weekend in Auckland

Het weekend is alweer bijna voorbij, ondertussen ben ik hier vier weken, nog vierenzeventig te gaan.

Vrijdagavond was er niets te doen of gepland, dus bleef ik gewoon in het appartement X-Files kijken. Dank je wel, Ann.

Zaterdag was het de bedoeling om naar het Pacifka festival te gaan, maar het weer is hier Belgischer dan in Vlaanderen, en dus ben ik maar gewoon noodzakelijke inkopen gaan doen in een koopcentrum. 's Avonds was het Vlaamse avond: mosselen en Duvel in één van de Belgische bier cafés, samen met 'the only (other) Vlaming in the city.'

Vandaag, zondag, ben ik om 8 uur opgestaan, 8 uur op een zondag jawel, om gebakken worsten te gaan verkopen voor het goede doel. Een echte Kiwi (Donovan) die ik ontmoet heb op het Auckland Starlight Symphony festival, had gevraagd om even bij te springen. Het goede doel is een kamp voor jongeren uit (Zuid-)Auckland die een beetje in de marginaliteit leven. Shiftjes draaien, waar heb ik dat nog gedaan...

Taferelen

De aankomsthal van een luchthaven is een plaats vol leuke taferelen. Mannen in pak op zoek naar hun naambordje, mama's die hun dochter huilend in de armen vallen, vaders die hun zoon een stoere handdruk proberen te geven, maar toch een traantje moeten wegpinken, een koppeltje dat elkaar blijkbaar al heel lang niet meer gekust heeft, toeristen hopeloos op zoek naar degene die hen zou opwachten, toeristen die dan tevergeefs proberen te telefoneren met de telefoons die enkel Australische munten of bizarre pre-paid kaarten aanvaarden, die dan toch maar met hun visakaart geld afhalen om een ice-tea te kopen, en dan alsnog Dirk te kunnen opbellen...

Verdere taferelen te Sydney:


bartje drinkt Duvel met Dirk, Line kijkt toe


bartje spendeert zijn vijf-minuten-met-kind voor 2009


bartje moet water halen, en verspeelt
meteen ook de vijf-minuten-met-kind voor 2010


bartje bekijkt de opera van Sydney


bartje bij de kapper


waar is bartje?





bartje zit in de opera van Sydney,
op zoek naar een nieuwe droom